Τα Στελέχη – Αυλικοί στις Επιχειρήσεις
Σε παλαιότερα άρθρα μας έχουμε αναφέρει πόσο αρνητικά επηρεάστηκε η Ελληνική Οικονομία από την παρατεταμένη χρηματοπιστωτική κρίση η οποία σημειωτέων ακόμη δεν έχει περάσει. Σαν να μην έφτανε αυτό, τους τελευταίους μήνες βρίσκεται σε εξέλιξη και η κρίση του Covid-19.
Δύο διαδοχικές κρίσεις μαζί ή Κρίση εντός της Κρίσης ;
Όποια και αν είναι η απάντηση με στοιχεία Σεπτεμβρίου 2020 το ΑΕΠ της χώρας δείχνει να μειώνεται κατά 11,7% σε σχέση με τον αντίστοιχο μήνα του 2019. Σχεδόν η πλειοψηφία των επιχειρήσεων πλήττεται ενώ αναζητείται διακαώς διέξοδος. Τα meetings των στελεχών παίρνουν και δίνουν και όλοι αναζητούν τρόπους ενίσχυσης του κύκλου εργασιών τους.
Στο σημερινό μας άρθρο, οι Bizexperts, θα θέλαμε να τονίσουμε την αναγκαιότητα διαχωρισμού εκ μέρους των επιχειρήσεων των ικανών στελεχών από τα στελέχη αυλικούς. Οι πρώτοι ,τα «ικανά στελέχη» έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες και δεξιότητες να βοηθήσουν την επιχείρηση να αντιμετωπίσει την κρίση. Οι δεύτεροι, τα «στελέχη αυλικοί», δεν έχουν καμία πιθανότητα να προσφέρουν αλλά και καμία ικανότητα και γνώση.
Πως όμως αναγνωρίζονται τα στελέχη αυλικοί στις επιχειρήσεις ;
Ξεκινώντας τη προσέγγισή μας θεωρούμε σωστό να αναφέρουμε τον ορισμό της λέξης «αυλικός»:
Αυλικός είναι αυτός που έχει σχέση με την αυλή κάποιου ηγεμόνα, ανήκει σ’ αυτήν ή αναφέρεται σ’ αυτήν, που είναι μέλος της, πρόσκειται φιλικά προς αυτήν ή την υπηρετεί.
Στην περίπτωσή μας λοιπόν το «στέλεχος αυλικός» έχει άμεση σχέση με τη Διοίκηση ή τον μεγαλομέτοχο, ή τον Πρόεδρο μιας επιχείρησης.
Στο σημερινό μας άρθρο θα ασχοληθούμε με την αρνητική έννοια της λέξης αυλικός. Παρακάτω αναφέρουμε μερικά χαρακτηριστικά αυτού του είδους στελέχους.
Το συγκεκριμένο στέλεχος έχει σκοπό τη χειραγώγηση του μετόχου ή του ανωτέρου του. Η πιο κοινή μορφή χειραγώγησης έρχεται συσκευασμένη με τη μορφή κολακείας, η οποία χαρακτηρίζεται συχνά από υπερβολικές φιλοφρονήσεις και συνήθως ανέντιμο έπαινο.
Είναι όμως η κολακεία ίδια με τον έπαινο ;
Η απάντηση είναι κατηγορηματικά όχι.
Η κολακεία πάντα παρακινείται από την επιθυμία για αναβάθμιση, προαγωγή, αύξηση ή εύνοια. Ο έπαινος είναι τελείως διαφορετικός. Στις περισσότερες περιπτώσεις οι άνθρωποι επαινούν ανθρώπους τους οποίους σέβονται και νοιάζονται.
Η κολακεία έχει μια ύπουλη φύση που γίνεται πιο ισχυρή όταν σερβίρεται σε όσους διψούν να την ακούνε ή την έχουν ανάγκη. Στο συγκεκριμένο σημείο η εύνοια έχει επιτευχθεί.
Το συγκεκριμένο στέλεχος αφού αποκτήσει της εύνοια του ανωτέρου του (Διευθυντή, Προέδρου, Μετόχου) έχει ως επόμενο στόχο να είναι συνεχώς στο γραφείο του. Στόχος είναι να αποτρέψει άλλους επίδοξους κόλακες να πλησιάσουν αλλά και να ακούει, να μαθαίνει οποιαδήποτε πληροφορία κυκλοφορεί. Με αυτόν τον τρόπο επιτυγχάνει να εδραιώσει την κυριαρχία του πάνω στον ανώτερο.
Ο Σ.Α. (στέλεχος αυλικός) είναι συνεχώς δίπλα στον ανώτερο ακόμη και εκτός γραφείου. Δεν τον αφήνει στιγμή από τα μάτια του και τα αυτιά του. Τον ακολουθεί παντού με σκοπό να ακούει, να αφουγκράζεται με ποιον μιλάει, τι πληροφορίες του μεταφέρουν, προκειμένου να εκφράζει μετά τη γνώμη του και στόχο τη χειραγώγηση. Σε συναντήσεις με πελάτες, με προμηθευτές, με συνεργάτες είναι πάντα δίπλα στον ανώτερο για να σχολιάζει!
Δεν έχει άποψη ούτε επιχειρηματολογία. Αναμένει καρτερικά να ακούσει τις απόψεις των άλλων με απώτερο σκοπό μόνο να κρίνει, να υποβαθμίζει ή να κατακρίνει. Δε θα πει ποτέ πρώτος την άποψή του γιατί απλά δεν γνωρίζει, αλλά και γιατί φοβάται μήπως κατόπιν ακουστούν πιο έξυπνες απόψεις από τη δική του. Όταν του ζητείται η δική του γνώμη, με κουτοπονηριά αναπαράγει μια νέα βασιζόμενη σε κομμάτια από τις θέσεις των λοιπών στελεχών. Η σκέψη του και η φαιά ουσία του εξαντλούνται στη δολοπλοκία. Πως θα εμφανιστούν οι υπόλοιποι ως «λίγοι».
Δεν ολοκληρώνει καμία εργασία που του ανατίθεται. Τη μεταβιβάζει στους άλλους, δε διαβάζει τα mail του, καθώς είναι απασχολημένος στη χειραγώγηση του ανωτέρου του. Δεν εργάζεται, ουσιαστικά, δείχνει ότι εργάζεται.
Όταν αποκτήσει ή αισθάνεται ότι έχει αποκτήσει την εύνοια καθυστερεί στη πρωινή προσέλευση στην εργασία του. Με αυτό το τρόπο δοκιμάζει τις αντοχές του ανωτέρου του, αν του κάνει παρατήρηση αλλά και πόσο γερές είναι οι βάσεις που έχει θέσει στη χειραγώγηση. Μετά από κάποιες επαναλήψεις και καθυστερώντας στην εργασία του, εφόσον δεν του γίνεται παρατήρηση, η αργοπορημένη ώρα γίνεται κεκτημένο. Με αυτόν τον τρόπο κάνει επίδειξη της εύνοιας που απολαμβάνει, προς τους συναδέλφους του.
Αναιρεί ή διαστρεβλώνει τα δικά του λεγόμενα. Δεδομένου ότι είναι κοντά στον ανώτερο του (Πρόεδρο, Μέτοχο, Προϊστάμενο ή Διευθυντή) συχνά γίνεται αγγελιοφόρος των εντολών του. Μεταφέρει τις εντολές ή τις οδηγίες προς το προσωπικό με τον δικό του τρόπο, όπως αυτός τις αντιλήφθηκε. Αν τις αντιλήφθηκε σωστά και τις μεταφέρει σωστά, δεν υπάρχει πρόβλημα. Αν όμως τις αντιλήφθηκε λάθος τότε και η εκτέλεση τους θα οδηγήσει σε λάθος. Υφίσταται και η περίπτωση, αρκετά συχνά, να μεταφέρει τις οδηγίες ή και εντολές λάθος από πρόθεση, με απώτερο σκοπό να οδηγήσει τους συναδέλφους του σε λάθη για να τους υποβαθμίσει. Φυσικά αρνείται κατηγορηματικά ότι μετέφερε λάθος τις οδηγίες και ρίχνει το φταίξιμο στους άλλους, ότι δήθεν «δεν κατάλαβαν».
Ο Σ.Α ασχολείται με θέματα ήσσονος σημασίας για την επιχείρηση. Ουσιαστικά μεγαλοποιεί το ελάχιστο, το μικρό, το άνευ σημασίας, αυτό που δεν επηρεάζει και δεν ακουμπά τις πωλήσεις, τα κέρδη, τα έξοδα. Για αυτόν έχει μεγαλύτερη σημασία πότε ανοίγουν και κλείνουν τα παράθυρα από το να διαβάσει το χρηματοοικονομικό report που αναφέρεται η πορεία της εταιρίας.
Απολαμβάνοντας την εύνοια του ανωτέρου του, υψώνει τον τόνο της φωνής του προς όλους τους άλλους. Βρίσκει ή καλύτερα «ανακαλύπτει» λάθη ή παρατυπίες με σκοπό να φωνάξει στους συναδέλφους του, να δείξει ότι ενδιαφέρεται για το καλό της επιχείρησης, για να γίνει πιο αρεστός στη Διοίκηση και τον προϊστάμενο του. Κανένας άλλος δεν εργάζεται και δεν προσφέρει όσο ο ίδιος.
Κατηγορεί τους πάντες στον Πρόεδρο, Δ/νων Σύμβουλο ή Μέτοχο, φυσικά πισώπλατα, με σκοπό να εμφανίζει τον εαυτό του ως τον μόνο που αγωνίζεται για το καλό της επιχείρησης. Κανένας άλλος δεν είναι άξιος για την επιχείρηση και αντάξιος του. Δεν έχει όμως το θάρρος να έρθει σε αντιπαράσταση με τους ανθρώπους που κατηγορεί. Το θάρρος του σταματάει μόλις εξαπολύσει τις κατηγορίες του. Όταν νιώθει ότι απειλείται από κάποιον που τον εμφανίζει ανίδεο, αδύνατο στη σκέψη, στην οργάνωση, στη προτεραιοποίηση, συνάδελφο ή εξωτερικό συνεργάτη, με τον τρόπο του τον οδηγεί στην έξοδο από την επιχείρηση και μάλιστα με τις ευλογίες του ανωτέρου του.
Εφόσον ο ανώτερος του Σ.Α. επιτρέπει τα παραπάνω ο τελευταίος ξεκινάει να εκφοβίζει και να εκβιάζει τους εργαζομένους και τα λοιπά στελέχη. Στόχος του είναι να αποκτήσει ή να εγκαθιδρύσει και αυτός τη δική του «αυλή» με τους δικούς του «αυλικούς». Έτσι αισθάνεται ότι γίνεται πιο ισχυρός.
Λαμβάνοντας υπόψη τα παραπάνω καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι ο Επιχειρηματίας, ο Πρόεδρος, ο Μέτοχος μιας επιχείρησης, διοικεί διοικούμενος.
Διαβάζοντας την ιστορία διαπιστώνουμε ότι οι αυλικοί έχουν παίξει μεγάλο ρόλο. Τις περισσότερες φορές μεγαλύτερο από αυτόν των ηγεμόνων. Ο ηγεμόνας με την πάροδο του χρόνου αρχίζει να κουράζεται, να φοβάται και να θέλει να ακούει μόνο ευχάριστα πράγματα, θέλει να νιώθει ασφαλής. Σε αυτό το σημείο ο αυλικός θεμελιώνει την ισχύ του, στην ανασφάλεια του αφεντικού. Του λέει αυτά που θέλει να ακούσει!
Σε τέτοιες περιόδους παρατεταμένης κρίσης οι Bizexperts εκτιμούμε ότι αυτού του είδους τα στελέχη αυλικοί, πρέπει να αναγνωρίζονται και να απομονώνονται, γιατί μόνο κακό μπορούν να επιφέρουν στην ομαλή λειτουργία μιας επιχείρησης.
Έχοντας υπόψη μας τα στάδια του κύκλου ζωής μιας επιχείρησης (εισαγωγή, ανάπτυξη, ωριμότητα, παρακμή) και αναλογιζόμενη την παρατεταμένη περίοδο κρίσης εκτιμούμε ότι μόνο με τη δημιουργία μιας καλής ομάδας στελεχών μπορεί η κάθε επιχείρηση να ανταπεξέλθει στις δυσκολίες.
Στο σημερινό μας άρθρο οι Bizexperts προσπαθήσαμε να προσεγγίσουμε την έννοια του «στελέχους – αυλικού» και πόσο μπορούν να επηρεάσουν αρνητικά την πορεία μιας επιχείρησης.
