Επιχειρείν: Το επαναλαμβανόμενο μοτίβο της αποτυχίας και της επιστροφής στον τόπο του εγκλήματος

favicon

Με το σημερινό άρθρο μας επισημαίνουμε την περίπτωση εκείνη που η επιχειρηματικότητα συνάδει με διαγνώσεις αστυνομικών εγκλημάτων.

Η πολυετή μας ενασχόληση με τον κόσμο των επιχειρήσεων μας οδήγησε σε ασφαλή συμπεράσματα, όπως το φαινόμενο του επαναλαμβανόμενου μοτίβου της επιχειρηματικής αποτυχίας ή όπως προαναφέραμε την επιστροφή στον τόπο του εγκλήματος.

Ο Αριστοτέλης, ο αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος, για μία ακόμα φορά μίλησε με διαχρονικότητα «Όμοια γάρ ως επί το πολύ τα μέλλοντα τοις γεγονόσι», δηλαδή «τα περισσότερα από αυτά που θα γίνουν στο μέλλον είναι ίδια μ’ αυτά που έχουν γίνει». Προσαρμόζοντας το ρητορικό λόγο του Αριστοτέλη στην ελληνική σύγχρονη επιχειρηματική δράση, αναγνωρίζουμε την παραδοχή της επαναληψημότητας των γεγονότων.

Άραγε πόσες φορές έχουμε συναντήσει το φαινόμενο αυτό στην επαγγελματική μας πορεία και ποια είναι τα αίτια της εμφάνισης του;

Απαντήσεις, που έχουν ιδιαίτερα υψηλό βαθμό δυσκολίας και δυναμική, καθώς το ίδιο το φαινόμενο δεν έχει αναλυθεί και ερευνηθεί διεξοδικά. Σίγουρα, όμως, δεν μπορεί να προσδιοριστεί στα πλαίσια μόνο ενός επιστημονικού πεδίου. Οι λόγοι πολύπλοκοι και πολύπλευροι.

Αρχικά, η επιχείρηση είναι ένας ζωντανός οργανισμός που διοικείται, σύμφωνα πάντα με τα δεδομένα της ελληνικής οικονομίας και νοοτροπίας και στο μεγαλύτερο ποσοστό των εταιριών, από τον ιδιοκτήτη – επιχειρηματία.

Ο ίδιος ενεργοποιείται και δρα σε ένα ευρύ και τρισδιάστατο πλαίσιο που στηρίζεται στη δημιουργικότητα, την ιδιοκτησία και τη διοίκηση. Ενώ, στα εφόδια του περιλαμβάνονται η γνώση, η αποφασιστικότητα, προσαρμοστικότητα και ετοιμότητα, οι ικανότητες και δεξιότητες του, καθώς και άλλα εξίσου απαραίτητα και αναγκαία στοιχεία.

Συνεπώς, παρατηρούμε ότι η αποτελεσματικότητα του επιχειρείν θεμελιώνεται με τη χρηστικότητα και την εφαρμογή ενός πλέγματος δομών και στοιχείων. Η απόκτηση, όμως, όλων αυτών είναι απόρροια της εμβάθυνσης σε ποικίλα πεδία της κοινωνικής επιστήμης, όπως η οικονομία, η ψυχολογία, η νομική κ.α.

Περαιτέρω, η επιχείρηση ως ένα ανοιχτό οικονομικοκοινωνικό σύστημα δραστηριοποιείται, επηρεάζει  και επηρεάζεται από το περιβάλλον της, τόσο το εσωτερικό, όσο και το εξωτερικό. Η ανάγκη διερεύνησης του επίκειται στο γεγονός ότι, μέσω της διαδικασίας αυτής, επιτυγχάνεται ο προσδιορισμός και η προσέγγιση, από τη μία πλευρά, των ικανοτήτων και των πηγών  που διαθέτει η επιχείρηση, καθώς και ο βαθμός αξιοποίησης τους και από την άλλη, των ευκαιριών που δεν είναι σε θέση η επιχείρηση άμεσα να εκμεταλλευτεί, εξαιτίας της έλλειψης συγκεκριμένων παραγόντων.

Αναγνωρίζεται και γίνεται ευκρινές, ότι τα παραπάνω δεδομένα, από μόνα τους, ενισχύουν το ρίσκο και ενδυναμώνουν τη δυσκολία του επιχειρείν. Η πολυεπίπεδη και πολύπλευρη διάσταση του δυσχεραίνει το έργο του επιχειρηματία, ο οποίος οφείλει να κινείται με ιδιαίτερη ευελιξία. Είναι προφανές, ότι στην προσπάθεια του αυτή δεν αποκλείεται η αποτυχία και κατ` επέκταση, μπορεί να ειπωθεί ακόμα, ότι αποτελεί ισχυρό ενδεχόμενο. Το γεγονός, όμως αυτό από μόνο του δεν πρέπει να οδηγεί σε περιορισμό οποιασδήποτε μελλοντικής και επαναλαμβανόμενης, ακόμα, επιχειρηματικής δράσης.

Στα πλαίσια αυτά η Ε.Ε. αναγνωρίζοντας την αναγκαιότητα για ενίσχυση της επιχειρηματικότητας, ακόμα και στην περίπτωση αποτυχίας, εξέδωσε ειδική ανακοίνωση στην επίσημη εφημερίδα της Ε.Ε. (EUR-Lex – l10133 – EN), για την εξάλειψη του στίγματος και τη διαμόρφωση ευνοϊκών προϋποθέσεων με κύρια κατεύθυνση τη δυνατότητα απόκτησης μίας δεύτερης ευκαιρίας.

Από την άλλη πλευρά όμως, στην επανεργοποίηση του επιχειρείν και κατά την επανένταξη μέσω αυτής της δεύτερης προσπάθειας, η υιοθέτηση και η διατήρηση των προηγούμενων πρακτικών από τον ίδιο τον επιχειρηματία, οδηγεί σε ένα κοινό και επαναλαμβανόμενο αποτέλεσμα, εκείνο της αποτυχίας.

Η μακροχρόνια εμπειρία και η επίγνωση της επιχειρηματικής πραγματικότητας, διαμορφωμένη σε εποχές ευημερίας και σε εποχές οικονομικής συρρίκνωσης και επιχειρηματικής αφαίμαξης, οδήγησε στον εντοπισμό του κύριου, αλλά όχι αποκλειστικού, αιτίου εμφάνισης του φαινομένου αυτού, εκείνο της:

Έλλειψης της  αναβάθμισης στην επιχειρηματική σκέψη.

Η αναβάθμιση της ποιότητας, ως επί το πλείστον χρησιμοποιούμενος όρος της τεχνολογίας, μπορεί άριστα να συνδεθεί, στη συγκεκριμένη περίπτωση και με την επιχειρηματικότητα, υπό την έννοια της προόδου και της μετεξέλιξης της επιχειρηματικής σκέψης.

Η δυναμική των δομών, των στοιχείων, των συστημάτων και του περιβάλλοντος αξιώνει ο επιχειρηματίας να ακολουθεί και να καλλιεργεί μεθόδους εκπαιδευτικών και διδακτικών προσεγγίσεων. Η αποδοχή της πραγματικότητας αυτής απαιτεί από τον ίδιο να προσδώσει προστιθέμενη αξία στην εμπειρία του και τον δεσμεύει σε μία συνεχή καλλιέργεια της επιχειρηματικής του κουλτούρας και αναζήτησης της γνώσης.

Συνεπώς, η αναβάθμιση ουσιαστικά επέρχεται και ολοκληρώνεται μέσα από την αναγνώριση των λαθών, την καθοδήγηση, τη μετεκπαίδευση και την κατάρτιση του επιχειρηματία. Μία συνεχή διαδικασία που εμπλουτίζει το επιχειρείν και οδηγεί στην εξειδίκευση και στην εκ βαθέων μάθηση. Αξιόλογα και αξιόπιστα μέσα που τον οδηγούν πιο κοντά στην επιτυχή υλοποίηση της επόμενης του προσπάθειας.

Αν όμως απλά ο ίδιος κινείται σε μία νέα, υποτιθέμενη, κατεύθυνση, αποκλειστικά και μόνο ιδρύοντας μία εταιρία υπό άλλη νομική μορφή, μη υιοθετώντας τα παραπάνω, δεν επωφελείται, καθώς δεν διαμορφώνονται οι κατάλληλες εκείνες συνθήκες που μπορούν να διασφαλίσουν ένα θετικότερο αποτέλεσμα σε μία καινούργια απαρχή.

Στην περίπτωση αυτή, το επιχειρείν εμφανίζει το ίδιο μοτίβο, εκείνο της επιστροφής στον τόπο του εγκλήματος, δηλαδή της επαναλαμβανόμενης αποτυχίας.

Write a Comment